خداحافظ مهربان تنها
قصه ی خانه مادربزرگ هم تمام شد!
بار دیگر دیوارهای کاهگلی کوچه قدیمی خانه سیاه پوش شد.
خانه ساکت و غمگین و جای تو خالی شد.
غم بزرگی بر دلمان نشست و بغض های پنهانی جاری شد و به هق هق افتاد و تنهای صدای گریه و ناله در خانه طنین انداخت.
امسال با چشمی اشک بار و پیراهنی سیاه بر تن... این بار دیگر هیچ صاحب خانه ای نبود که از مهمان ها استقبال کند و این ما بودیم که با دلی داغ دیده و چشمی تر از آنها استقبال کردیم.
همه چیز تمام شد!
با تک تک اتاق ها،لباسها،ظرف های قدیمی،تنور و پشت بام کاهگلی،دهلیز،حوض شکسته وسط حیاط،با تمام درختان و دیوارهای باغ خداحافظی کردیم.
خداحافظ خاطرات قدیمی ،خداحافظ خانه باغ قدیمی پدربزرگ،خداحافظ تمام روزهای تلخ و شیرین،خداحافظ مادربزرگ مهربان تنهایم.
با تمام صداها و خاطره ها ،با تمام ناله ها و دردها، با تمام غصه ها و حرف های ناگفته ات،با تمام شب های سکوت و سیاه و تنهایی ات، با آرزوی آخرین سفرت به حج و با تمام آرزوهای جامانده در دلت خداحافظی کردیم.
روز آخر تمام وسایل را مرتب کردیم،برای خانه ای که دیگر هیچ کس در آن نبود!خانه را جارو زدیم و خیلی سخت با تمام خاطرات خداحافظی کردیم.
همیشه وقتی ما از تو خداحافظی میکردیم که برگردیم،کلی گریه میکردی،برایمان آیت الکرسی می خواندی و پشت سرمان آب می ریختی که زود برگردیم.اما این بار دیگر تو نبودی و ما غریب و تنها بودیم.درها را قفل کردیم،اشک ریختیم و به کوچه نگاه کردیم اما تو نبودی که برایمان آب بریزی و دست تکان دهی....
آمدیم بر سر مزارت تا با تو خداحافظی کنیم و این بار این ما بودیم که برای ندیدنت اشک میریختیم.
خوش به حالت،آن روزها تو اشک میریختی،آب میریختی و امیدوار بودی که تعطیلات بعدی ما برخواهیم گشت اما حالا ما دیگر هیچ امیدی نداریم و این قصه برای ما بسیار تلخ و دردناک خواهد بود.
این بارسنگ سیاه روی قبرت ما را بدرقه کرد ومابا دلی پر از اندوه و بدون آرزوی برگشت آمدیم.
و حالا بعد از گذشت هفت روز از نبودنت هنوز هم بسیار غمگینم ونتوانسته ام به نبودنت عادت کنم.
خداحافظ تنها یادگار قدیمی،خداحافظ مادربزرگ صبور عزیزم.خداحافظ....
بار دیگر دیوارهای کاهگلی کوچه قدیمی خانه سیاه پوش شد.
خانه ساکت و غمگین و جای تو خالی شد.
غم بزرگی بر دلمان نشست و بغض های پنهانی جاری شد و به هق هق افتاد و تنهای صدای گریه و ناله در خانه طنین انداخت.
امسال با چشمی اشک بار و پیراهنی سیاه بر تن... این بار دیگر هیچ صاحب خانه ای نبود که از مهمان ها استقبال کند و این ما بودیم که با دلی داغ دیده و چشمی تر از آنها استقبال کردیم.
همه چیز تمام شد!
با تک تک اتاق ها،لباسها،ظرف های قدیمی،تنور و پشت بام کاهگلی،دهلیز،حوض شکسته وسط حیاط،با تمام درختان و دیوارهای باغ خداحافظی کردیم.
خداحافظ خاطرات قدیمی ،خداحافظ خانه باغ قدیمی پدربزرگ،خداحافظ تمام روزهای تلخ و شیرین،خداحافظ مادربزرگ مهربان تنهایم.
با تمام صداها و خاطره ها ،با تمام ناله ها و دردها، با تمام غصه ها و حرف های ناگفته ات،با تمام شب های سکوت و سیاه و تنهایی ات، با آرزوی آخرین سفرت به حج و با تمام آرزوهای جامانده در دلت خداحافظی کردیم.
روز آخر تمام وسایل را مرتب کردیم،برای خانه ای که دیگر هیچ کس در آن نبود!خانه را جارو زدیم و خیلی سخت با تمام خاطرات خداحافظی کردیم.
همیشه وقتی ما از تو خداحافظی میکردیم که برگردیم،کلی گریه میکردی،برایمان آیت الکرسی می خواندی و پشت سرمان آب می ریختی که زود برگردیم.اما این بار دیگر تو نبودی و ما غریب و تنها بودیم.درها را قفل کردیم،اشک ریختیم و به کوچه نگاه کردیم اما تو نبودی که برایمان آب بریزی و دست تکان دهی....
آمدیم بر سر مزارت تا با تو خداحافظی کنیم و این بار این ما بودیم که برای ندیدنت اشک میریختیم.
خوش به حالت،آن روزها تو اشک میریختی،آب میریختی و امیدوار بودی که تعطیلات بعدی ما برخواهیم گشت اما حالا ما دیگر هیچ امیدی نداریم و این قصه برای ما بسیار تلخ و دردناک خواهد بود.
این بارسنگ سیاه روی قبرت ما را بدرقه کرد ومابا دلی پر از اندوه و بدون آرزوی برگشت آمدیم.
و حالا بعد از گذشت هفت روز از نبودنت هنوز هم بسیار غمگینم ونتوانسته ام به نبودنت عادت کنم.
خداحافظ تنها یادگار قدیمی،خداحافظ مادربزرگ صبور عزیزم.خداحافظ....
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد